ஆட வரலாம்.....

' ஆடவரெல்லாம்..ஆட வரலாம்....'
ஏதோ ஒரு அரதப் பழசான சினிமாவில, ஏதோ ஒரு கவர்ச்சி நடிகை , ஏதோ ஒரு சீனில், ஏதோ ஒரு ஆட்டம் போட்டது, எல்லாருக்கும் ஞாபகம் வருகிறதோ இல்லையோ..ஆனால், பின்னணி பாடிய அந்த கவர்ச்சி கரமான குரலுக்குச் சொந்தக் காரரான எல்.ஆர்.ஈஸ்வரியை அத்தனை பேருக்கும் ஞாபகம் இருக்கும் என்பதே அழுத்தமான உண்மை!
எழுத்தாளர்கள் அவர்கள் எழுத்துக்களில் வாழ்கிறார்கள் என்று சொன்னால் அதை யாரும் உண்மை என்று எடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம். அத்தனையும் கப்ஸா! சுத்த ஹம்பக்!!
உதாரணத்திற்கு , இந்த பாட்டையே எடுத்துக் கொள்ளுங்களேன். உயிரைக் கொடுத்து ஒருவர் பாடல் எழுதுகிறார்..உயிரைக் கொடுத்து ம்யூசிக் டைரக்டர் ஒருவர் அதற்கு மெட்டு போடுகிறார். குறைந்தது, ஆறிலிருந்து பத்து பேராவது அந்த பாட்டிற்கு இசைக் கருவிகளில் உயிரைக் கொடுத்து, இனிய இசை எழுப்புகிறார்கள். உயிரைக் கொடுத்து, ஒருவர் அத்தனையையும் படம் எடுக்கிறார். உயிரைக் கொடுத்து நீங்களும் இதை படித்துத் தொலைக்கிறீர்கள்!
ஆனால், எட்டே நிமிடத்தில் எல்.ஆர்.ஈஸ்வரி பெயரைத் தட்டிக் கொண்டு செல்கிறார்.
அது போலத் தான், பிள்ளையார் சதுர்த்தி இருக்கும் வரை பிள்ளையார் இருப்பார். பிள்ளையார் இருக்கும் வரை சீர்காழி கோவிந்தராஜனும் ஏதோ ஒரு 'லவுட் ஸ்பீக்கரில்'
'வெண்கலக் கடைக்குள் யானை புகுந்தார்' போன்ற தன் கணீரென்ற குரலில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்!
மற்றபடி..பாடல் பாடியவர்..மெட்டுப் போட்டவர்..வாத்ய கோஷ்டி..அத்தனை பேரும் அம்பேல்!
எதற்கு இத்தனையும் சொல்கிறேன் என்றால், நல்ல குரல் வளம் உள்ளவர்கள் நாளும் வாழ்கிறார்கள், அவர்களது இனிமையான குரலால்!
அந்த குரலுக்கு எது தேவை?
அந்த 'லிங்க்' இந்த கட்டுரையின் கடைசியில் !
அது இருக்கட்டும்.
விட்ட ஆட்டத்திற்கு வருவோம். யாராவது ஆடினால் பார்க்க குஷியாகத் தான் இருக்கிறது. சர்க்கஸில் 'பாரில்' ஆடிகிறார்கள். கழைக் கூத்தாடி ஆடுகிறான். கவர்ச்சி நடிகைகள் ஆடுகிறார்கள்....பரத நாட்டியம்.. ரத்ன சபையில் அந்த ஞானக் கூத்தன் ஆடுகிறான். கண் குளிர தரிசிக்கிறோம். ரசிக்கிறோம்..ஆனந்தப் படுகிறோம் !
ஆனால், இத்தனை ஆட்டங்களும் வெளியில் தான்.
உள்ளே ????
உதாரணத்திற்கு பல் ஒன்று ஆடுகிறது என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்...அதுவும் கடைவாய் பல்.. கழைக் கூத்தாடி போல்...சிற்சபேசன் போல் ....அழகாய்த் தான் ஆட்டம் போடுகிறது.ஆனால் அதை ரசிக்க முடிகிறதா?
வலி ப்ராணன் போகிறது.
சூயிங்கம் போட்டு அதற்கு விடுதலை கொடுக்கலாமென்றால், புத்திர சிகாமணி அதை தடுக்கிறான்.
' அப்பா..டாக்டர்ட்ட போ..அப்பத் தான் ஆணி வேரோட எடுக்க முடியும். அதுவும் கடவாய் பல்லுங்கறே '
எனக்கு பயம்!
ஆனால், பயத்தை வலி ஜெயிச்சது!
விளைவு. சகல விதமான ஆயுதங்கள் புடை சூழ நின்ற ஒருபல் டாக்டர்
அவர் முன்னால் நிராயுதபாணியாய் நான்!
' என்ன செய்யுது?'
பல்லைக் காட்டினேன். அது விவஸ்தை இல்லாமல்..ஆபத்து எதிரில் இருப்பது தெரியாமல் ஆட்டம் போட்டது!
'கவலைப் படாதீர்கள், ஸார். மரத்துப் போவதற்கு ஒரு ஊசி போடறேன்'.
ஊசியும் போட்டார்!
உஸ்...ஸென்று ஜிவ்வென்று என்னுள் புகுந்து கொள்ள...
ரொம்பவும் சந்தோஷமாய்..நம நமவென்று...
'அட சுத்தமா வலிக்கலியே! ஐந்து ரூபாய் சைஸ் உச்சந்தலை வழுக்கை..குழி விழுந்த கண்கள்..ஒடுங்கிய கன்னம்..முகத்தையே திருகி வேறோரு அழகான முகத்தை ப்ளாஸ்டிக் சர்ஜரி செஞ்சுடலாம்
போல் இருக்கே'
கற்பனை குதிரை தறி கெட்டு ஓடும் போது டாக்டரின் குரல் கடிவாளமாய்...
குறடுடன் அவர்!
பல்லுடன் நான்!!
ஒரு நொடி..
ஒரு நொடி தான். இரண்டுமே இடம்
மாறி விட்டன!
இப்போது....
எண்பது ரூபாய் டாக்டருக்கும், நூற்றி இருபது ரூபாய் மருந்துக்காகவும் மாசக் கடைசியில் என் பர்ஸிலிருந்து பிடுங்கப் பட்டது!
நீங்களே சொல்லுங்கள்.
உள்ளே ஆடும் ஆட்டம் அவ்வளவு சுவாரஸ்யமானதா, என்ன?