ஐஸ்வர்யா ராய் முதல்...ஷில்பா ஷெட்டி வரை....

நீள் பதிவு நெ.4.......

சிருங்கேரியே சாட்சி.........

சுற்றிலும் மலை..தூரத்தில் குதிர்முக் ப்ராஜக்ட்.அற்புதமான சூழல்! சிருங்கேரி நோக்கி நாங்கள் சென்று கொண்டிருக்கிறோம்!
ஜிலு...ஜிலுவென இருந்தது இடம்....சுற்றிலும் அடர்ந்த காடுகள்.மணி மதியம் பன்னிரெண்டு என்று கடிகாரம் காட்டியதை மனம் நம்ப மறுத்து, இது சாயங்காலம் ஏழரை என்றது !!!!

சிருங்கேரி கோவில் !!!
தரிசனம் முடிந்ததும், மடத்திற்குப் போனோம். மிகவும் ரம்யமான இடம்! அங்கு ஒரு நதி ஓடுகிறது. அதில் தான் புஷ்டியாய் எத்தனை மீன்கள்!
மனிதர்கள் குண்டாய் இருந்தால் கஷ்டம்!ஷுகர்,B.P. என்று ஏதாவது ஒன்று வந்து ப்ராணனை வாங்குகிறது! மீன்கள் உலகத்தில் குண்டாய் இருந்தால் தான் SAFE! அது ஒல்லியாய் இருந்தால் தான் ஆபத்து! குண்டு மீன்கள் அதை சாப்பிட்டு விடும்!!
நாங்களும் சிருங்கேரியில் தான் சாப்பிட்டோம்.ஆஹா...அங்கு சாப்பாடு போடுகிறார்கள், பாருங்கள்! ஒரு வண்டியில் அன்னத்தை தள்ளிக் கொண்டே வர, இரண்டு பேர் மாற்றி...மாற்றி...போட்டுக் கொண்டே வர...என்ன ஒரு சுத்தம்!! ஒரு பருக்கைக் கூட வெளியில் சிந்தாமல்... பரிமாறுவதை ஒரு வேலை என்று அங்கு யாரும் செய்வதில்லை.. அர்ப்பணிப்பு உணர்வுடன் எதை செய்தாலும் அங்கு தெய்வீகம் இருக்கும் என்பதற்கு
சிருங்கேரியே சாட்சி!!
(என்னடா, எந்த கோவில் பார்த்தாலும் சாப்பாடு,சாப்பாடுன்னு போர் அடிக்கறானேன்னு நினைக்காதீங்க!கர்னாடகாவில் எந்த கோவில் சென்றாலும் அங்கு பிச்சைக் காரர்கள் கிடையாது!கோவிலுக்கு வந்து யாரும் முகம்,வயிறு வாடி சென்றது கிடையாது!!வேதம் படித்தவர்களுக்கு அவர்கள் கொடுக்கும் மரியாதையே தனி!!!எந்த கோவிலிலும் அர்ச்சகர் காணிக்கை போடுங்கள் என்று யாரையும் சொல்வதில்லை. இன்னும் சொல்லப் போனால் தட்டில் விழுந்த நூறு ரூபாய் தாள் ஒன்றினை உண்டியலில் போட்டு விட்டார் ஒரு அர்ச்சகர்!!)

சிருங்கேரி யானை எங்களைப் பார்த்து சினேகமாய் சிரித்தது! அதனுடன் ஃபோட்டோ எடுத்துக் கொண்டோம்! யானைப் பாகன் தமிழ் நாடாம்! அது வேறு,
எங்களுக்கு குஷி! ஊரை விட்டு வரும்போது, மறக்காமல் யானையின் email ID வாங்கிக் கொண்டோம்!!!

எங்கள் க்ரூப்பில் ஒரு குழந்தை அவள் அப்பாவை..(அப்பா செல்லம்)
நொடிக்கொருதரம், அண்ணா..அண்ணா..என்று கூப்பிட,எனக்கும் என் அண்ணா ஞாபகம் வர..( நாங்களும் அப்பாவை அண்ணா என்று தான் கூப்பிடுவோம். நிகழ்வுகள் லேபிள் பார்க்கவும்) நான் 0 போடாமல் செல்லில் பேச...எப்பப் பார்த்தாலும் NOT REACHABLE !!!
எங்கள் அம்மாவின் ஆதங்கம் இது: “நாங்க சின்னக் குழந்தையா இருந்தப்ப..எங்காவது விழுந்து அடிபட்டாக் கூட அண்ணா,அண்ணான்னு தான் கத்துவோமாம்..சூர்ப்பனகை மாதிரி...!!”
O.K. அப்புறம் பார்ப்போமா???