இழக்கக் கூடாதது!

".... புல்லாக்குழலை எடுத்து வாசிப்பது தேவ குணம்..வாசிக்கத் தெரியாவிட்டால் பெட்டியில் வைப்பது மனித குணம்.அதை வைத்து அடுப்பு ஊதுவது..?"

* * * * *
கடிதத்தைப் பிரித்தான் பார்த்திபன்.
முத்துமுத்தான கையெழுத்து, அவனுக்கு இனம் காட்டியது. காயத்ரி!
' சஹ ஹ்ருதயருக்கு.."
என்று ஆரம்பித்தது அந்தக் கடிதம்!
மேலும் படித்தான்.
' காயத்ரி எழுதுவது. இங்கு வந்து ஆறு மாதங்களாகி விட்டது. இன்னமும், உங்களிடமிருந்து ஒரு லெட்டர்..கேவலம் ஒரு கார்டு கூட வராத நிலையில் எழுதுகிறேன். இது பரிதவிப்போ..ஆசையோ..உங்கள் மீது கரிசனமோ..அல்லது என் இயலாமையின் வெளிப்பாடோ.. இல்லை!
..கடிதம் என்றவுடன் ஞாபகம் வருகிறது. திருமணம் முடிந்து ஒரு வாரத்தில் என் அப்பா லெட்டர் போட்டிருந்தார். ' யார் உனக்கு லெட்டர் எழுதியது' என்று துருவி,துருவி நீங்கள்
கேட்டது எனக்கு விழுந்த முதல் அடி!
' என் அப்பா' என்று நான் சொன்னதுக்கு அதை நம்பாமல் கல்யாணப் பத்திரிகை எடுத்து பெயரை...இனிஷியலை verify செய்தீர்களே?
இது எனக்கு கிடைத்த இரண்டாவது அடி!
(... என்னடா பெரிய இழவாப் போச்சு! புருஷங்காரன் பொண்டாட்டிக்கு லெட்டர் வந்தா, என்ன ஏதுன்னு விசாரிக்க மாட்டானா?)
மேற்கொண்டு படித்தான், பார்த்திபன்.
' போகட்டும்..கல்யாணமாகி இரண்டு வருடங்களாகிறதே..எங்காவது வெளியில் ஒரு சினிமா..ட்ராமா..என்று கூட்டிக் கொண்டு போக வேண்டும் என்று தோன்றியதா உங்களுக்கு ? வெட்கத்தை விட்டுக் கேட்டால், கல்யாணத்துக்கு முன்பு கண்டவனுடன் வெளியில் சுற்றியிருப்பாய்..அதெல்லாம் இங்கு நடக்காது என்று சம்பந்தா,சம்பந்தமில்லாமல் பேசினீர்களே..தெருவிலே என்னைப் பார்ப்பது அபூர்வம் என்று என் தோழியரே சொல்லிக் கேடிருக்கிறேன்...எனக்கு இந்த பேச்சு தேவை தானா? ஒரு படித்த, பண்புள்ள ஆண்மகன் பேசும் பேச்சா இது?'
( ஆமாம்..அப்படித் தான் பேசுவேன்..கோபத்தினால் பற்களை நற நறவென கடித்தான். நெற்றிப் பொட்டு இலேசாக துடிக்க ஆரம்பித்தது.)
'..ஞாபகம் இருக்கிறதா உங்களுக்கு. நம் 'மேரேஜ் டே' அன்று புதுப் புடவை கட்டிக் கொண்டு, உங்களை வரவேற்க ஆவலுடன் வாசலில் காத்து இருந்தேன். அன்று கூட ' எவன் இன்று வருகிறான்/' என்று நக்கலாய் கேட்டீர்கள்.பொறுக்க முடியாத எரிச்சலில் ' இப்ப எம்புருஷன் வர்ர நேரம். அவனை நாளைக்கு வரச் சொல்லத் தான் காத்துக் கிட்டு இருக்கேன்' என்று நான் சொன்னதுக்கு, பழுக்க பழுக்க இரும்புக் கரண்டி கொண்டு காய்ச்சி இழுத்தீர்களே, பாவி...'
( என்னடி மரியாதை குறையுது? ஆயிரம் மைல் தள்ளி நின்னா, என்னவேணாலும் எழுதலாங்கிற தைரியமா? இங்க தானே வந்தாகணும்.....உன்னை..கழுத்திலுள்ள பச்சை நரம்பு புடைத்து, கைகளை ஒரு விதமாக முறுக்கிக் கொண்டான், பார்த்திபன்)
கடிதம் மேலும் தொடர்ந்தது.
'...அப்பப்பா...என்ன அவஸ்தை? உங்களுடன் குப்பைக் கொட்டிய அந்த நரக நாட்களை இப்போது நினைத்தாலும் போதும்..உடம்பு முழுவதும் நூறு கரப்பான் பூச்சிகள் ஊர்வது போல் ஒரு அருவெறுப்பு!
தன்னம்பிக்கை குறைந்து..எனக்கு நானே பேசிக் கொண்டு..என்ன அவஸ்தை இது? சமயத்தில் குறை உங்கள் மீதா..அல்லது என் மீதாஎன்று எனக்கே சந்தேகம் வந்து விடும்? அவ்வப்போது ஜன்னல் வழியே ( வாசல் கதவைத் திறக்க முடியாது.பூட்டி விட்டு சாவியை ஆஃபீசுக்கு எடுத்துக் கொண்டு சென்று விடுவீர்களே!) தெருவில் போகும் மனிதர்களைப் பார்த்து, குறை என் மீது இல்லை என்று எனக்கு நானே சமாதானப் படுத்திக் கொள்வேன்.
புல்லாங்குழலை எடுத்து வாசிப்பது தேவ குணம். வாசிக்கத் தெரியாவிட்டால், அதற்கு உரிய மரியாதை கொடுத்து, உள்ளே பெட்டியில் வைப்பது மனித குணம். அதை வைத்து அடுப்பூதுவது அரக்க குணம்.ஆனால் அந்த புல்லாங்குழலையே நெருப்பில் போட்டு பொசுக்குவதை என்னவென்று சொல்வது?
வீட்டில் செல்லமாக வளர்ந்த பெண்..கேட்டதெல்லாம் கிடைப்பதால், செல்லம் கொடுத்து, வளர்க்கப் பட்ட பெண்களுக்கே உரித்தான திமிரும்..பிடிவாதமும் இல்லாத நற்குணம்...பெண் விடுதலைப் பற்றி கல்லூரி பேச்சுப் போட்டிகளில் பரிசு வாங்கிய திறமை..படிப்பில் முதல் மூன்று ரேங்க்குக்குள் வரும் புத்திசாலித்தனம்...
எல்லாமே உங்களிடம் வந்து இப்படி பஸ்மமாகிப் போய் விட்டதே!
இந்த கடிததின் ஆரம்பத்தில் சஹ ஹ்ருதயரே என்கிற 'ஸல்யூட்டேஷன்' கூடஒரு சராசரி இந்தியப் பெண்ணின் மேன்மையை தன் பதி பற்றி குறிப்பதற்காகத் தான்!
(கடிதத்தை மேலும் தொடர்ந்தான், பார்த்திபன்.)
கடைசியாக ஒன்றே ஒன்று.
உங்களிடம் இத்தனை வருடம் குடித்தனம் நடத்தியதில் இழக்கக் கூடாத ஒன்றை இழந்து விட்டேனோ என்று தோன்றுகிறது.
தாலி கட்டிய கணவனிடமே ஒரு பெண் தான் சோரம் போய் விட்டதாகக் கருதினால் அது எவ்வளவு பெரிய சோகம் என்பது தங்களுக்குப் புரிகிறதா, மிஸ்டர் பார்த்திபன்!?'

இந்நேரம் கடிதத்தைப் படித்துக் கொண்டிருப்பானோ என்கிற நினைப்பு வர,
மனம் குமைந்து குலுங்கி,குலுங்கி காயத்ரி அழுதுக் கொண்டிருக்க.....
அதே சமயம், அந்த கடிதத்தை சுக்கு நூறாய் கிழித்துக் கொண்டிருந்தான், பார்த்திபன்!
(பின் குறிப்பு: இந்த சிறுகதை ராஜம் ஆகஸ்ட் 1993 இதழில் வந்தது)