விழிக்குத் துணை !!!!!

“கண்ணிலான் பெற்றிழந்தான்,என உழந்தான்” என்கிறான், கம்பன்..இராமபிரான் காட்டுக்குப் போகிறேன் என்று சொல்லும் போது,தயரதனுக்கு பெற்ற கண்கள் போனது போல துன்பம் இருந்ததாம்..
வள்ளுவனும் கண்களைப் பற்றி நிறைய எழுதி விட்டான்.
“கண்ணானால் நான் இமையாவேன்” என்றான், அறுபதுகளில் ஒரு கவிஞன்!
“கண்கள் இருந்தால்..” என்று கேட்கிறான், இன்றைய கவிஞன்!
ஆக,
ஐம்புலன்களில் கண் என்பது இன்றியமையாதது..அது மட்டும் இல்லை என்றால்?
அது எத்தனை கஷ்டம்?
கண் தானம் என்பது எவ்வளவு உயர்ந்த விஷயம்?
..எங்கள் அலுவலகத்தில் செல்வராஜ் என்கிற மனிதர் இருக்கிறார்..அவர் பெயரே ”கண் தானம்” செல்வராஜ். எத்தனையோ மனிதர்களுக்கு கண் தானம் செய்வதின் அவசியத்தை எடுத்துரைத்திருக்கிறார்..அவரால் பயன் பெற்றவர்கள் எத்தனை எத்தனையோ!இறந்தவர்கள் எத்தனையோ பேர் இருப்பவர்களைக் கொண்டு இவ்வுலகைப் பார்க்கிறார்கள் என்றால் அதற்கு அசைக்க முடியாத கிரியா ஊக்கி நம் செல்வராஜ்!
அவருடன் ஒரு பத்து நிமிடம் பேச வாய்ப்பு கிடைத்தது..செயற்கரிய செய்து பெற்ற இம்மானுடப் பிறப்பை எவ்வளவு அழகாக அவர் உபயோகப் படுத்திக் கொண்டு வருகிறார் என்று அறிந்து அசந்து போய் நின்றோம், நாம்!

“ஆனந்தா, என் கண்ணையே ஒப்படைக்கிறேன்” என்று ஒரு படத்தில் சிவாஜி ஜெமினியிடம் சொல்வார்..அது போல, ”என் கண்ணையே உங்களிடம் ஒப்படைக்கிறேன்” என்று நம்மிடம் சொல்லி விட்டு ஒருவர் சிதம்பரத்தில் ஆனந்த கூத்தாடுகிறார்..மற்றவரோ நிம்மதியாக பாற்கடலில் பள்ளி கொள்கிறார் என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது எமக்கு!

கண்களைப் பெற்ற ஒருவர் என்ன சொல்கிறார் என்று கேளுங்களேன்..

கைகளில் டக்டக் கென்று ஒரு குச்சியைத் தட்டிக் கொண்டு செல்லும் அவஸ்தை இல்லை. ரோடில் போவோர்,வருவோரை வழி கேட்டு இனி வறுத்தெடுக்க வேண்டாம்..”என்ன பாவம் செய்தோம்,இப்படி ஒரு பிறவி பிறப்பதிற்கு?” என சுய இரக்கம் கொள்ள வேண்டாம்..
கண்கள் கொடுக்க நம் ‘கண் தானம் செல்வராஜ்” நம்முடன் இருக்கும்போது நாம் ஏன் கவலைப் பட வேண்டும்?

கழி வேண்டாம் கையில் யாரையும், இனி
வழி கேட்கும் விசனம் வேண்டா,’பூவுலகில்
பழி என் செய்தோம்?’என வருந்திடல் வேண்டா,
விழி தரும் செல்வன் ஈங்கிருக்குங்கால்!